Swingend Colombia

Colombia, het laatste (toegevoegde) land van onze reis. Al vanaf Patagonië hoorden wij de mooiste verhalen over Colombia, een paradijs, gastvrije mensen, goedkoop, mooie koloniale steden, witte stranden en de beste koffie van de wereld! Maar ook het land van Pablo Escobar, witte poeder, politieke problemen en de FARC. 

Vanuit Quito wisten we dus dat we niet met de bus de grens over zouden gaan in een 30(!) uur durende rit. We hebben dus mooi het vliegtuig gepakt, in 1,5 uur direct door naar Bogota, de hoofdstad van Colombia. Daardoor moesten we wel Cali, dé stad van de salsa, overslaan, maar Remco had toch last van zijn knie ;-).  hadden we een plek om naartoe te gaan: Steven en Ana's appartement, Malou kent Steven van haar studie. Bij aankomst kon Remco er toch niet onderuit: Salsa en Merengue dansen in de expat club van Bogota! Ana en haar zus Laura (twee mooie Colombiaanse dames) leerden hem elke heupbeweging en ineens was die pijn in zijn knie weg... ;-).

Na een weekend chillen, X-boxen en bier drinken, zijn we naar Salento gevlogen. Een  mooi dorpje in de koffieregio. We sliepen in de jungle, iets buiten het dorpje, in een super chille Ecolodge. Wat een goede sfeer hing daar. We hebben een koffieplantage bezocht en de hoogste palmbomen ter wereld gezien....althans, zouden we hebben moeten zien, maar de hele dag plensregen stak er een stokje voor. Wel nog een kolibrieboerderij bezocht, kolibries in alle kleuren. Dat was toch wel de hoogtepunt van de regenachtige dag. 

Na Salento zijn we doorgegaan naar Medellin, de stad van Pablo Escobar. We hebben villa's en huizen van hem gezien en de plek waar hij doodgeschoten is. Wat een macht had Escobar op de stad en het land. In zijn hoogtijdagen verdiende hij 60 miljoen dollar per DAG! Sinds zijn dood is de stad sterk veranderd in positieve zin. Levendige stad waar we ook een fietstocht hebben gedaan en naar een voetbalwedstrijd tussen de nrs 1 en 2 van de divisie zijn gegaan, wat een heksenketel, 90 minuten lang. 

Cartagena, de havenstad van Colombia aan het Caribisch gebied en hier is het weer het hele jaar +35 graden. Afdrogen na een douche heeft dus geen zin. Hier hebben we voornamelijk wandeltours gedaan en 's avonds om de hoek van ons hostel met een ander NLs stel biertjes gedronken op het pleintje waar Remco weer kon genieten van de salsa en andere heupwiegende muziek! 

We waren nu zo dichtbij de mooie witte bounty stranden, maar voordat we zouden genieten van de zon, zee en goedkope rum wilde Malou eerst haar open water duikbrevet halen. Want het kost hier geen drol! Remco ging voor zijn advanced. 3 dagen duiken en op de laatste dag samen een nachtduik gemaakt. Wisten jullie dat de Parrot vis als hij slaapt een soort luchtbel om zich heen vormt. Zodra er een 'indringer' is, knapt deze en zwemt hij snel weg! Verder hebben we gezwommen tussen de lichtgevende plankton, heel spacy om daar in te zwemmen. 

Helaas zijn we nu weer in NL.. We kregen een telefoontje van Mark dat Clarie in het ziekenhuis ligt. Verzekering gebeld en vrijdag vlogen we met Air France naar Schiphol. Jammer maar goed zo. We hebben alle hoogtepunten gehad, vier maanden genoten van alle mooie culturen en elkaar! 

Dag wc papier gooien in de prullenbak, dag gefrituurd eten, dag straten vol met afval, maar ook zeker, dag heerlijk fruit, dag buiten leven, dag leuke mensen, en hallo lieve vrienden en familie!